دو فصلنامه ی سنگ‌نامگ، ثمره ی بیش از سه دهه تلاش و کوشش فرهنگی در گستره ی صنعت سنگ ساختمانی است.

کاوه فاضل بسطامی، مدیر مسئول این نشریه، از بنیان‌گذاران و تا سال ۱۳۹۸، مدیرعامل شرکت روشان‌روز به شمار می‌رود. این شرکت، نامی آشنا و اعتباری استوار در عرصه ی سنگ است و رویدادهای فرهنگی بسیاری را برای نخستین‌بار پدید آورده است.

در سراسر این مسیر، دلبستگی به فرهنگ و تاریخ این صنعت، همواره هم‌راهش بود و به گونه‌ای پراکنده و گاه‌به‌گاه، گردآوری داده‌ها، اسناد و تصاویر مربوط به یکصد سال گذشته ی صنعت سنگ ساختمانی را آغاز کرد. شاید برجسته‌ترین کوشش اخیر او، ضبط گفت‌وگوهای تصویری با بزرگان و پیشکسوتان این عرصه باشد که گنجینه‌ای ارزشمند از آن پدید آمده است.

از سال ۱۳۹۸، پس از واگذاری شرکت به سهامدارانی از درون صنعت، او فعالیت‌های شخصی و دل‌خواهش را پی گرفت؛ حاصل این دوره، گفت‌وگوهای تصویری با ۶۴ پیشکسوت صنعت سنگ و پژوهشی فشرده درباره ی شاخص‌ترین چهره ی این عرصه، قنبر رحیمی بیدمشگی، بوده است.

نگارش پنج جلد از مجموعه «تاریخ شفاهی صنعت سنگ ایران» در دو سال اخیر، برآیند همان تلاش‌های پیگیر است.

سرانجام، دریافت مجوز نشریه‌ای با نگرشی متفاوت به سنگ:  ” سنگ‌نامگ ” .

نشریه‌ای که می‌کوشد تا صنعت سنگ ساختمانی را نه صرفاً از دریچه‌ای فنی و اقتصادی، بلکه به مثابه‌ی جهانی پیچیده و شگفت‌انگیز در تقاطع علم، هنر، فرهنگ و صنعت بازخوانی کند. نشریه ای که از روح سنگ می گوید. از هویت آن در معماری، از اسطوره‌های نهفته در لایه‌های زمین و از دستانی که این ماده‌ی خام را به اثری ماندگار بدل می‌کنند. 

سنگنامگ پلی است میان گذشته و آینده. میان سنت‌های دیرینه‌ی سنگ‌تراشی و فناوری‌های نوین پرداخت سنگ. میان زیبایی‌شناسی بومی و نگاه‌های جهانی به این ماده. میان نیازهای صنعتی امروز و مسئولیت‌های زیست‌محیطی فردا.

سنگنامگ با آرمانِ پاسداشتِ جایگاهِ والای سنگ در هنرِ معماری، شهرآرایی و صنعت، و نیز با انگیزه‌ ی گسترشِ دانش و هنرِ استخراج و پرداختِ این گوهرِ زمینی پدید آمده است. این نشریه بر آن است تا با ترویجِ فرهنگِ به کارگیریِ هنرمندانه و خردمندانه‌ی سنگ، پیوندی پایدار میان دیرینگیِ این ماده‌ی طبیعی و کاربردهای نوینِ آن در سازندگی برقـرار کند، تا سنگ نه تنها به عنوان ماده‌ای پایدار، بلکه به‌عنوان جلوه‌ای از هنر و هویتِ فرهنگی، در یادها بماند.

سنگ در زبان پارسی پهلوی باستان به معنی ارزش و نامگ در همان زبان  ، کتاب و نوشته معنا می دهد . ” سنگنامگ ” ، کتاب سنگ است .